BEKLENTİ

 

Yazmak istiyorum, tüm beklentilere karşı, tüm beklentilerime rağmen. Biz insanlar ne kadar mutsuz olursak olalım, her zaman içimizde bir yerde bir umut vardır. Güzel şeyler olacağına dair bir beklenti. Yaşamaya devam edebilmek için farkında bile olmadan tutunduğumuz şey. Beklentiler sadece üzer mi? Belki de cevabı bilinemeyen bir sorudur bu. Yada çok daha derin cevapları olan. Kimden ne beklediğimize, ne kadar şey beklediğimize göre değişir. Ama bu yaşıma kadar öğrendiğim bir şey varsa o da; insanlardan beklentimizi ne kadar az tutarsak o kadar az hayal kırıklığı yaşayacağımız. Dışarıdan bir yabancının bizi sevmesini beklememek gibi, yada sonbaharda ağaçların yaprak dökmemesini beklememek gibi. İnsanlara umut bağlamayın. Bağlanmayın. İnsanlardan bir şey bekleyip, bir şey istemeyin.  Çok sevdiğim bir şiir vardır; Can yücel'in "Bağlanmayacaksın" şiiri; 

"...İlle de bir şeyleri sahipleneceksen,

Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.

Gökyüzünü sahipleneceksin,

Güneşi, ayı, yıldızları…

Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak.

“O benim.” diyeceksin.

Mutlaka sana ait olmasın istiyorsan birşeylerin…

Mesela gökkuşağı senin olacak..." 

 O kadar güzel özetliyor ki aslında her şeyi. Öyle güzel sığdırmış ki bir şiire tüm beklentilerin yersizliğini, sahiplenmenin acı sonuçlarını. Üzerine yazılabilecek daha fazla bir şey yok.