MERHABA

İlk yazımda kısaca kendimden bahsetmek istiyorum. Her zaman sessiz sakin bir kişilik olarak tanındım. Öyleyim de. Öyleydim. Ta ki kendi içimde kendi sesimi duymaya başladığımdan beri. Ondan sonrada hiç susmadım zaten. Sürekli konuştum,konuştum,konuştum. Yeri geldi kendi kendime ağladım, yeri geldi kendi kendime güldüm, kendi kendime kızıp bağırdım. Ama hep kendi kendime. İnsan kendi sesini duymaktan sıkılır mı? Sıkıldım işte. Ağır geldi bir yerden sonra kimseye söyleyemeyip sürekli kendimle konuşmak. Bende yazmaya başladım. Yazdım,yazdım,yazdım. Satırlarca,sayfalarca. Kalemim tükenene,elim yorulana kadar yazdım. Yazdıkça hafifliyordum sanki, yüreğimdeki yükler kalemimden akıp gidiyor gibiydi. İşte o yüzden şu an buradayım.